Vervolgportret
3 van Veronica (30), een patiënte in de kliniek
Ik heb een brok in mijn keel
elke keer als ik aan haar denk en er bijna zeker van
ben dat ze is overleden....to vanmorgen.
Mijn hart maakte duizend sprongen.
Net nu ik bezig ben met de update van de website en
er bijna zeker van ben dat Veronica er niet meer is,
gezien haar conditie toen ik haar voor het laatst zag...en
niet alleen ik...ook Naa Ashiley dacht dat ze zou zijn
overleden.
Maar niets is minder waar! Vanmorgen
kwam ik de kliniek binnen en op de veranda zat een jonge
vrouw die mij verheugd aankeek. Ik moest drie keer denken...totaal
onverwachts zat daar Veronica! We renden naar elkaar
toe, omhelsden elkaar en ook nu weer sprongen de tranen
in mijn ogen..maar van blijdschap. Lieve Veronica...ik
dacht dat ze was overleden en ik wist zeker dat ik,
als ik haar nooit meer zou zien, de onduidelijkheid
omtrent haar einde van haar leven mee zou dragen. Maar
niets is minder waar. Ze leeft en de dode blik is uit
haar ogen. Maar hoe? Onbegrijpelijk...haast niemand
zorgt voor haar ook niet in het dorp. Maar ze is sterk,
ijzersterk. Oh...wat was ik blij...en zij ook.
Samen met volgens mij haar tante
is ze naar Accra gekomen om medicijnen te halen. En
ondanks dat ze nog magerder is dan daarvoor en ze ook
nog wel hoest...staan haar ogen goed en komt er weer
zoveel energie uit haar
lichaam. Ik gaf haar wat geld voor transport naar huis
terug en eten voor de komende tijd. Daarna vertelde
ze Naa Ashiley en mij dat ze mogelijk anti-retrovirale
middelen kan krijgen via het Korle BU Teaching Hospitaal
dat een door de overheid gesubsidieerd programma heeft
voor het verstrekken van anti-retrovirale middelen.
Zij kan binnen dit programma opgenomen worden...mits
zij haar CD4 laat bepalen...een vrij exclusieve bloedtest
om je immuunstatus te bepalen. Dit is altijd noodzakelijk
voor het starten van deze therapie...en kostbaar. Maar
ik twijfelde geen moment. 25 euro heb ik gegeven en
ze is gelijk naar het laboratorium gegaan. Deze therapie
kan haar redding zijn...en na vandaag ga ik nog meer
in wonderen geloven.
Ik ben intens gelukkig
dat we elkaar hebben gezien...en nu weet ik ook precies
hoe ik haar dorp kan vinden.
Hopelijk volgende maand meer
over Veronica!
[4 februari 2004]
|
